Ons bureauweekend op 12 en 13 september bracht ons dit jaar naar Maastricht – een stad die met meer dan 1600 rijksmonumenten en een indrukwekkend industrieel verleden onze passie voor erfgoed volledig weerspiegelt. Voor ons als erkend ERM restauratie architecten- en adviesbureau, met een stevige basis in herbestemming en transformatie, een natuurlijke habitat.
Dag 1: Van mergelgrotten tot industrieel erfgoed
We startten de dag op een unieke plek: Fort Sint Pieter. Hier doken we – letterlijk – ondergronds in het Noord-gangenstelsel, en kregen we inzicht in het gebruik van mergel als bouwmateriaal. We verkenden met boswachters van Natuurmonumenten een deel van het voormalige ENCI-terrein, waar de natuur het gewonnen heeft van de cementindustrie – inclusief de zeldzame oehoe als vaste bewoner.
’s Middags gaf LRE, de nieuwe eigenaar van het ENCI-terrein, ons een rondleiding langs de indrukwekkende fabrieksgebouwen. Velen daarvan zijn sinds kort officieel monumentaal en daarmee beschermd. Voor het terrein en de monumentale bouwwerken worden momenteel bijzonder inspirerende en duurzame plannen gemaakt. Met honderden woningen, een rol voor duurzame energie en ruimte voor kunst en cultuur groeit het ENCI-terrein uit tot een compleet nieuw stadsdeel, waarbij het industriële verleden en de monumentaliteit niet als obstakel wordt gezien maar juist volop omarmd. Als liefhebbers en specialisten in erfgoed fijn om te horen! Meer over deze ontwikkeling is te vinden op encimaastricht.com.



Dag 2: Monumenten in beeld
Na een bourgondische avond (en nacht) verschenen we fris aan de start van een workshop monumentenfotografie, onder begeleiding van een ervaren monumentenfotograaf. Met tips and tricks op zak trokken we Maastricht in, ieder op zoek naar het perfecte plaatje in monumentale context. De mooiste foto's werden later beoordeeld door een jury – mét winnaars natuurlijk.
De dag eindigde met een lunch in de Tapijnkazerne, gevolgd door een pubquiz en borrel. Na twee dagen vol architectonische pracht, creativiteit en gezelligheid fietsten we voldaan terug naar het station om de trein naar huis te nemen – met spierpijn in de benen, maar vooral veel nieuwe energie en ideeën.
Op naar volgend jaar!

